Mama we all go to hell...

Sasha Jurij Griegorovich || lat 18 || urodzony w Sankt Petersburgu || 18. 02. 1995 rok || potrafi ożywić za pomocą dotyku różne dzieła sztuki oraz odczytuje z nich potencjalne zagrożenia || pokój 3a || biseksualny ||

namaluje cień swoją ręką || dotykiem koloruje na niebiesko || zamieni czarne na róż || więc chodź pomaluję Twój świat || na żółto i na niebiesko || zielono mi i spokojnie ||

POWIĄZANIA

Każde życie, powiadasz, to materiał na książkę. Czy aby na pewno? Czy moje też? Każda książka, powiadasz, to materiał na życie. Moja też?

(Agnieszka Osiecka "Materiał")

Kiedyś próbowałem wszystko to poukładać w swojej głowie. Całe to moje życie. To kim byłem, kim jestem i kim będę. I nic nowego nie odkryłem. Jedynie straciłem swój czas.  Powinnaś była mi powiedzieć o tym wszystkim. Pisałem listy do specjalistów, aby wyleczyli mnie z mojej choroby. Pamiętasz, jak babcia przyprowadziła do nas do domu tego egzorcystę? Po całym zabiegu był tak samo zszokowany i wystraszony jak ja. Pamiętasz mamo? Nie... ty niczego nigdy nie chciałaś pamiętać. Nigdy nie chciałaś być dla mnie wsparciem. Mówiłaś żem synem szatana, że to się nie dzieje naprawdę. Że dzieciak, który dotykał wszystkiego co było na papierze i ożywia to, nie może być Twoim synem. A tatuś, to co? Ach... no tak... Tatusia nigdy nie było w moim życiu i nie będzie. Miałaś mamo przejebane to swoje życie... Ach... jak bardzo przewalone... Siedemnastolatka, która miała przed sobą cały świat, który stał przed nią otworem, zamknął się wraz z werdyktem, że jesteś w ciąży. Ale tatuś zniknął, kiedy się tylko dowiedział. Nawet go dobrze nie znałaś. Ale czekaj... pamiętasz jego imię, czyż nie mam racji? Jego imię wypowiedziałaś tylko raz. O raz za dużo. Więcej o Antonie w domu nie usłyszałem ani słowa. Bo przecież po co? Przecież go nie było. Nie trzeba drążyć więcej tematu. Koniec i kropka.

-(fragment z listu Sashy do matki)

I jumped headfirst into a bottle

I was looking for a friend
Came up just short of nothing
I didn't find the truth I only found an end

(Jon Bon Jovi "Justice In The Barrel")

Słońce nad Newą unosiło się dosyć wysoko. Miasto wstawało do życia. Stary Gasparow siedział i swoim zdrowym okiem obserwował turystów, którzy szli zwiedzać Ermitaż. Zawsze to zwiedzali. W końcu Sankt Petersburg z tego słynął. Ach, no i jeszcze Pałac Zimowy. Usiadłem na ławce tuż obok niego. On jedyny nie traktował mnie jak te 'zło konieczne'. Lubiłem słuchać jego opowieści.

- Co tam młody u Ciebie?- zapytał ni z tego, ni z owego. Uśmiechnąłem się lekko pod nosem.

- Zdałem egzaminy. Może złożę papiery na MGU- powiedziałem mu o swoich planach. Zawsze wysoko mierzyłem.

- Zdolny z Ciebie malczik. Dasz radę- staruszek uśmiechnął się, po czym zapalił fajkę, wypchaną tabaką. Z jego opowieści wynikało, że jako dziecko przeżył oblężenie Leningradu przez Niemców. Nigdy jakoś mi ta nazwa dla tego pięknego miasta, się nie podobała.

- Mam tylko problem Rodionie- zwróciłem się do niego, spuszczając wzrok i patrząc się w przetarte nosy starych, lekko zniszczonych trampków- Znowu mi się to udziela- moja przypadłość to nie było znowu takie 'hop-siup'. Rodia o tym wiedział. Tylko on jeden jedyny próbował mnie zrozumieć. Tylko z nim mogłem o tym porozmawiać. W pewnym sensie był moim powiernikiem i doradcą. To on jako jeden nie uciekał wtedy z wrzaskiem, że 'chłopiec wskrzesił smoka z obrazka'. Starał się mi pomóc, chociaż sam był tylko taki zwykły. Na matkę nie mogłem liczyć. Sam fakt, że istnieję był dla niej nie do zniesienia. Na każdym kroku mi wypominała swój błąd z przeszłości.

- To nie jest odpowiednie miejsce dla Ciebie Sashka- wypuścił dym z pomiędzy warg- Słyszałem o takiej akademii, gdzie przyjmują takich jak Ty. Dobrze Ci radzę. Spakuj się i wyjedź stąd jak najprędzej. Zanim ci wyżsi się Tobą nie zainteresują- jego niebieskie oczy przeszyły mnie na wylot.

- Spasiba Rodionie. Bolsze spasiba.

You said, you read me like a book

But the pages are all torn and frayed!

 (My Chemical Romance "I'm Not Okay (I promise)")

Mówili mi, że nigdy nie starałem się sprawiać problemów. Że zawsze trzymałem się na uboczu, obserwując innych. Że odcinałem się od świata i topiłem się w swoim własnym szaleństwie. Że byłem outsiderem, z nieliczną grupą zaufanych przyjaciół. Jednakże kiedy mi to wszystko zaczęło się udzielać to się kaleczyłem. Nie umiałem z tym sobie poradzić. Zamykałem się w sobie. Strzelałem kolorowymi farbami z palców. Rysowałem i ożywiałem, by zaraz znowu to coś unicestwić. Teraz jednak uczę się żyć trochę na nowo. Odbudować wiarę w siebie. I wierzyć, że dobre rzeczy przychodzą, tylko trzeba na nie trochę poczekać. Podobno mój psycholog ma mnie za wariata. Ale któż nim dzisiaj nie jest? Ostatnio z własnej ciekawości zacząłem się interesować ojcem. Bo skoro moja matka była zwykłą kobietą, to ta moja 'artystyczna' przypadłość, którą miałem wrodzoną, skądś musiała się wykluć. Cierpliwie szukam wiadomości, ale trudno jest je znaleźć skoro znam tylko jego imię. Ale nie zamierzam się poddać, chociaż los nie jest łaskawy i rzuca kłody pod nogi. I przysięgam, zamierzam żyć wiecznie. Może kiedyś wrócę do Petersburga. Tak bardzo chciałbym zobaczyć to miasto raz jeszcze.

-(fragment listu Sashy do Rodiona)

You say you don´t wanna run and hide

A face that no-one knows

And everyone ya meet, you´re gonna show

You´re nobody´s slave, nobody´s chains are holdin´ you

You hold your fist up high

And rule the zoo

(W.A.S.P. "I wanna be somebody)

Podobno książek nie ocenia się po okładce. A może jednak i tak? Jednym z moich znaków rozpoznawczych były czerwone włosy. Nie, żebym miał od razu takie po urodzeniu. Co to, to nie. Czerwone włosy były dla mnie oznaką buntu wobec ucisku ze strony mojej rodzicielki, która za każdym razem próbowała mnie wykopać z tego świata. Najpierw sama w czasie ciąży. A później wraz z moim rozwojem nasyłała różnych gości z jakiejś organizacji. Żadnemu się nie udało. Zawsze byłem o dwa kroki przed nimi. Wystarczyło mi spojrzeć na obraz. Wszyscy widzieli co innego, ja widziałem wszystko to, co dotyczyło mnie. Kiedyś myślałem, że to jest tylko wymysł mojej wyobraźni. Ale raz się sprawdziło, drugi raz też i trzeci, czwarty, piaty i dziesiąty. Posłuchawszy rady Rodiona, przywdziałem płaszcz, spakowałem kilka rzeczy i wyruszyłem w drogę.

Na co dzień nie wyróżniam się od innych. Ubieram się całkiem normalnie. Koszulka, spodnie, trampki. Nic skomplikowanego.

Piwnymi oczami oglądam ten cały pochrzaniony świat. I dochodzę wtedy do wniosku, że nie różnię się od nich aż tak bardzo. Osiągnąłem ten swój metr osiemdziesiąt wzrostu. Mimo iż dobrze mnie tutaj karmią, to nie przytyłem. Nadal utrzymuję tą swoją wagę w granicach siedemdziesięciu kilogramów. Tylko czasami palce mi się barwią na kolor farby, którą wypuszczę w czasie furii.

When friends were friends forever

And what you said was what

You did

(Bon Jovi "Blood On Blood)

Daj się poznać innym Sashko. To Ci naprawdę pomoże. Znajdź jakichś przyjaciół. I postaraj się zaakceptować ich. Oni wtedy zaakceptują Ciebie. Wczoraj u mnie był jakiś milicjonier. Pytał o Ciebie. Co o Tobie wiem. Czy wiem, gdzie jesteś. Milczałem na ten temat. Dwa i pół tygodnia temu złapali takiego jednego co podobno czytał w myślach. Zabrali go do jakiegoś ośrodka. Więcej nikt go nie widział. Chodzą słuchy, że ubili go. Uważaj na siebie Sashko. I nie daj się sprowokować. Dobry z Ciebie malczik, tylko trochę taki narwany. To już nie są przelewki. Władze coraz częściej interweniują w sprawie mutantów. Co rusz to w telewizji i radiu przekazują komunikaty o nowych zbiegach z laboratorium.  Uważaj na siebie i ufaj tym, którzy na to zasługują. Unikaj fałszywych przyjaciół. Bądź dobry, takim jakim byłeś dotychczas. Bądź dobrym ...człowiekiem.

-(fragment listy od Rodiona do Sashy)

Co jeszcze warto o mnie wiedzieć? Jest kilka faktów, które skupione w jedną całość stanowią jakąś część mnie. Mojego stylu bycia. Oto i one:

- Od czternastego roku życia palę papierosy. Najlepsze są Marlboro czerwone. 

- Piję duże ilości kawy. K woli ścisłości- espresso bez cukru i mleka. 

-Nie lubię zbyt tłustych potraw. 

-Zawsze marzyłem o tym, aby pojechać na koncerty moich ulubionych zespołów. 

- A skoro już przy muzyce jesteśmy to dobrze wiedzieć, że uwielbiam dobrego, starego rocka, ale czasami słucham także nowszych zespołów. Czasami coś wpadnie jakaś perełka z muzyki pop, ale to naprawdę musi chyba zdarzyć się jaki cud. 

- Jeżeli chodzi o ulubionych wykonawców są to poczynając od Alice Cooper’a, Bon Jovi, Skid Row, Guns ‘N Roses, Metalliki, Rainbow, Cinderella, Ramones, Beatelsów, Led Zeppelin, poprzez Aerosmith, Nirvanę, Joan Jett, AC/DC, Rise Against The Machine, The Runaways aż do Green Day, Coldplay, Fall Out Boy czy Paramore.

- Czasami farbuję włosy na czarno.

[No i jest taki sobie Sasha ;) Do wątków zapraszam, powiązaniami także nie pogardzę. Na gifach Gerard Way.  Staram się każdemu odpowiadać, ale może się zdarzyć, że przez przypadek o kimś zapomnę. Wtedy grzecznie się upominamy. Jeżeli ktoś widzi jakieś błędy, to proszę wytknąć je w kulturalny sposób. Ja nikogo nie atakuję, a więc i nie chcę aby było na odwrót. Anonimowych hejterów olewam. Ja pomysł- ty zaczynasz. I vice versa. Lubię średnie wątki. Nie jednozdaniowe, tylko takie przynajmniej pięciozdaniowe. W każdym bądź razie: zapraszam do wątkowania.]