No magic in this World

CAMILA LONCKBERG
26 lat
Nauczycielka Biologii
Moc władania nad pogodą
II stopień mutacji
Kobieta silna i nie pokorna, kryjąca swoją drugą naturę
Zamieszkująca pokój nr. 5 w Akademiku

Pogoda jest zmienna, ciężka do przewidzenia, podobnie jak ludzie. Właśnie ludzie. To oni zawsze mieli problem, to oni oddalali się i wypierali się wszystkiego co było inne od nich. Właśnie dlatego zapewne gdy tylko się urodziłam mnie oddali. Nie mogli przewidzieć kim się stanę, co będę umieć. Po prostu mnie nie chcieli. Jak 10% społeczeństwa, może trochę więcej wychowałam się w bidulu. Muszę przyznać że nie było wcale tak źle, nie licząc przytłaczającej samotności i wrażenia niewidzialności. Brak rodziców nadrabiałam znajomymi, a znajomych miałam niewielu ze względu na charakter. Byłam nie znośnym dzieckiem, sprawiającym jedynie kłopoty. Ciągnęłam za włosy, biegałam po drzewach i biłam się z chłopakami. Było we mnie więcej z faceta, niż z dziewczyny jaką byłam. Nawet wygląd nie mógł zdradzać mojej płci. Lata mijały, a mnie nikt nie zaadoptował. Tak naprawdę nie chciałam tego, czułam się samowystarczalna, nie chciałam litości, jednak wiedziałam że to nie przez to. Wokół mnie działy się dziwne rzeczy. Padał deszcz gdy ja płakałam, a gdy się śmiałam świeciło słońce. Szerokim łukiem omijano sierociniec nad którym co moment zmieniała się pogoda. Nie łatwo było mi zrozumieć jak nad tym panować, jak sprawiać by dar ten był mi posłuszny. Gdy tylko byłam w stanie opuściłam sierociniec, kończąc przy tym szkołę, a następnie studia. Nie zamierzałam skończyć tak jak połowa moich "sióstr i braci" bez dachu nad głową, czy w przeciętnej rodzinie żyjącej z zasiłków. Chciałam o siebie zawalczyć, doskonalić zarówno siebie jak i swoją moc z którą szło mi coraz lepiej. W tym momencie moje nauki ustały, a ja wiem że jak na razie są one rozwinięte w całej okazałości. Zrozumiałam również że chce pomóc takim jak ja. Pomóc zrozumieć i nie bać się. Bo strach to cholerna rzecz. Każdy się boi, oraz nie każdy ma kogoś kto mu pomoże. Właśnie dlatego zatrudniłam się w Recifle College. W końcu po co uczyć w normalnej szkole, jeśli mogę w takiej gdzie łatwo coś wysadzić i nie biega za tobą banda z widłami i pochodniami.

I see this life like a swinging vine
Swing my heart across the line
In my faces flashing signs
Seek it out and you shall find
Oh, but I'm not that old
Young, but I'm not that bold
And I don't think the world is sold
 I'm just doing what we're told

Musisz wiedzieć że nie będzie ze mną łatwo, że nie będę skakała wokół ciebie i prosiła. Masz problem? Przyjdź, a pomogę. Świadoma swoich atutów, zalet i wad których jak u każdego pełno. Nie jestem jednak podatna na słowa innych. Idę własną ścieżką, którą często muszę sama utorować. Twarda ze mnie kobieta, choć nie mogę ukryć że siedzi we mnie nie pokorna romantyczka, lecz ty się o tym nie dowiesz. Będziecie mnie znali, jako nietypową nauczycielkę, która nie wstydzi się pokazać komuś w pidżamie czy wypić piwo, na ogródkowym tarasie. Dorosłam, stałam się kobietą, choć to jest zaskakujące, mimo tych zmian nadal jestem niepokornym dzieckiem z bidula, które w życiu łatwo nie miało i niczego na tacy nie dostało. Średniej długości falowane włosy. Kolor dość wymyślny, nie blond, ani brąz mieszanina paru kolorów, na którą zdecydowałam się by zrobić wrażenie przy wyborze pracy. Nie wysoka, zaokrąglona w miejscach w których powinnam być. To wszystko i duże niebieskie oczy, które są moją kolejną dumą. Prócz naturalnych szczegółów na wokół małego palca u dłoni wytatuowany mam ciernisty pierścionek, który sprawiłam sobie opuszczając sierociniec, znak wolności, oraz rzecz przypominająca mi skąd pochodzę. Niegdyś ubrana w porwane spodnie, przez które można było dojrzeć całą kolekcję siniaków, dziś bardziej elegancka. Szpilki, torebki, czy spódnice? Tak, nie mogłam się oprzeć by i to wszystko przywdziać. Prawdą jest że spotkasz mnie w dresie, lecz tylko wtedy kiedy ćwiczę, lub mam wolne. Jestem człowiekiem, nie wiń mnie za to. Nie. Może nie do końca człowiekiem. W życiu poznałam wielu ludzi i nie ludzi. Było wiele kobiet, przyjaciółek i tych mniej ważnych którym podcinałam włosy gdy spały. Byli mężczyźni od których nie stroniłam, bo nie chciałam. Byli koledzy i były dzieci, dla których przez pewien czas byłam jak matka. Jeśli mnie znasz, podejdź. Musisz przypomnieć kim jesteś, a wtedy licz na radość i ciepły uśmiech skąpany w promieniach słońca, bądź zgryźliwy tekst, przeszyty piorunami i nadciągającym huraganem.

____________________________________________________________________________________

Witam!!! Mam nadzieję że da się czytać moje wypociny :) I że nie znajdzie się tam jakiś błąd. Kartę jeszcze rozwinę, bowiem komputer ostatnio ze mną nie współpracuje. Lubię powiązania i ciekawe wątki, mogę zacząć lub wymyślić, obojętne mi to :) No to zapraszam.