Projekt Z-Kt345 „Calipse” - człowiek, który miał zostać robotem.

Projekt Z-Kt345

„Calipse”
wiek :17
Zmiennokształtna
pokój: 2b

Dlaczego boisz się ognia?  Nawiedza Cię w śnie? Opowiedz mi proszę...

  

Piękny, niebieski dom. Duma rodziców. Mama codziennie czyści go i dba o ogólny porządek. Tu wszystko musi być idealnie. Niewyrzucony papierek, pojemnik po jogurcie, a może brudne ubranie na ziemi? Zapomnij! Mama to kochane stworzenie ale jeśli chodzi o porządek - trzyma rygor. To dobrze! Przynajmniej estetyka w naszym domu była zachowana. Poza tym uwielbiała swój ogród i kiedy tylko znalazła chwilkę pielęgnowała go, a kwiaty rozwoziła po pobliskich kwiaciarniach. Nie zarabiała wielu pieniędzy w ten sposób, jednak nie musiała. To właśnie tata był osobą, która wykarmiała całą rodzinkę. Bardzo znany Bankier  miejskiego bank. Na prawdę miły gość - zabawny, wesoły, pilnujący by jego pociechy dobrze się wykształciły. Skąd to wiem? Ten sen śni mi się co noc.  Co noc te same osoby, lecz inna sceneria. Jednak zdążyłam już ich dobrze poznać. 

Nie przerywaj. Opowiem Ci resztę. W śnie miałam także brata. Spory gość. Jakieś siedemnaście lat. A mój wiek we śnie? Jakieś dwanaście. Tak, smarkula. Brat też miał moc - wie pan, zabawa ogniem i te sprawy. I wydaję mi się, że to on podpalił wtedy ten dom. On nie chciał. Nie potrafił nad tym zapanować. Ogień. Ciepło. Blask. Krzyki... Tak, wszystko okej. Mogę kontynuować... Słysze jeden głośny szloch i zaczynam odczuwać te ciepło i wtedy zazwyczaj się budzę... A później już nie śni mi się nic. 

A co jeśli to nie sen? Przecież nie mam pojęcia o swojej przeszłości, prawda?

To sen Z-Kt345- jesteś eksperymentem. Nie masz przeszłości. Nie jesteś przecież człowiekiem.

Jakim cudem mogę więc śnić?

  Prawda jest troszkę inna. Amelith Kather - tak jak w śnie - urodziła się w zwyczajnej rodzinie. Niczego nie potrzebowali. Niczego im nie brakowało. Jedynym "smaczkiem" urozmaicającym całą tą sielankę był fakt, że oboje z dzieci państwa Kather były, a raczej nadal są mutantami. Córeczka zmiennokształtna, a pierworodny syn pirokinetyk, który nieszczęśliwie podpalił dom, zabijając swoich rodziców. Później wszystko potoczyło się dość szybko. Ciotka przygarnęła dwójkę dzieci i miała ochotę wychować ich na porządnych ludzi. Skąd mogła wiedzieć, że za niedługo odwiedzi ją amerykański rząd? Dość szybko dowiedzieli się prawdziwej przyczyny wypadku i chcieli skorzystać z okazji osieroconych dzieci. Oboje zabrano do Strefy 51 i już dokładnie napisano ich  przyszłość. Thony był osobą bardzo inteligentną dlatego nic dziwnego, że udało mu się ich przechytrzyć, wyczuć moment i zwiać (do końca życia będzie szukał siostry).

Wróćmy jednak do Amelith bo to ona jest naszą bohaterką. Nie miała tyle szczęścia co brat, którego nie pamięta. Została pozbawiona całej pamięci. Zachowywała się jak dziecko. Wszystkiego uczyła się na nowo: mówić, jeść, a nawet ubierać. Był to jeden z nowych eksperymentów - chciano połączyć człowieka i robota. Wmówić eksperymentowi, że jest czymś innym niż człowiek, że jest tylko jego własnością. Stworzona do walki. Tajna broń. Przez wiele lat uczona języków, sztuk walki, posługiwaniem się różnego rodzaju broni. Kiedy już osiągnęła odpowiedni wiek zabrano się za modyfikacje jej wyglądu. Długie lata w laboratorium trwało dopracowanie jej ciała by zmutować je tak, aby powstała skorupa chroniąca jej organizm przed każdym ciosem. Zadbano o to, aby wciąż mogła pozostać zmiennokształtną i jej nowe ciało zostało jednym z wcieleń. Miała dostać także niewyobrażalną siłę oraz inne ulepszenia. Jednak coś poszło nie tak. Naruszono jej pamięć. Wszystko powolutku wraca. Jednak ona sama nie potrafi sobie z tym poradzić. Wciąż dąży do prawdy. Kto wie, może jej się w końcu to uda. 

Trzy lata temu wybuchła pewna awaria w całym ośrodku. Wielu mutantów zdołało uciec, w tym także ona. 

Nie było wcale tak łatwo na "wolności". Wszystko było nowe, dziwne, a zarazem bliskie i znajome. Wciąż jest w tym wszystkim zagubiona. Błąkała się po świecie - raz z mutantami uciekinierami, raz sama. Moc pomagała jej w kradnięciu jedzenia. Poczucie winy? Jakiekolwiek emocje? Wciąż ich szuka.

I wszystko by tak pewnie długo trwało, gdyby nie jeden mutant, który umieścił 17-letnią kobietkę w zamku Recifle.

 

Wygląd "Calipse".

Można śmiało powiedzieć, że jest bardzo ładna. Bądźmy szczerzy ale o to również zadbano w Strefie 51.  Ładnym kobietą łatwiej byłoby przedostać się w ważne towarzystwo i wyciągnąć odpowiednie informacje. Duże, zielone oczyska, które odpowiednio umalowane przyciągają wzrok każdego. Mały zgrabny nosek, dzięki któremu wciąż ma coś z dziecka. Jej pełne wargi kuszą każdego. Na jej ciele nie zaobserwujesz, żadnych blizn, czy przebarwień skóry - jedynie kilka charakterystycznych pieprzyków na jej brzuchu.  Nie posiada żadnego tatuażu, ani nie ma przebitych uszu - kto wie, może ktoś kiedyś ją do tego namówi?  Maluję się - owszem, zazwyczaj delikatnie ale nie pogardzi także mocniejszym makijażem. Włosy brązowe, nigdy nie farbowane; dość długie. Nie można powiedzieć czy są proste, czy może wręcz przeciwnie - kręcone. Po prostu są zwyczajne, a ona sama je albo lokuje albo prostuje (w zależności od upodobania). Co do ubioru: zawsze musi wyglądać ładnie! Tak już jej wpojono i na pewno nigdy nie zauważysz jej w szarym, rozciągniętym swetrze, podziurawione bluzce czy spranych dżinsach. Wszystko musi być idealne, czyste i wyprasowane (tu można śmiało zaobserwować zachowanie jakie wpajała jej mama od małego, o czym sama nie ma bladego pojęcia). Tak więc w jej szafie mieści się wszystko, co jest aktualnie modne i co idealnie na nią pasuje. 

Bądźmy jednak szczerzy... skąd mamy wiedzieć jak wygląda zmiennokształtna, kiedy ta może zmienić dowolną część ciała w każdej chwili? To jednak sobie upodobała - tak wyglądałaby gdyby była normalna. Warto tu także opisać jej "drugie oblicze", czyli efekt eksperymentów nad nią. Kiedy dziewczyna się zezłości czy stanie się coś wyprowadzającego ją z równowagi, wprowadzając ją w strach, zamienia się w obrzydliwe monstrum. Jej ciało pokrywa ciemnoczerwony pancerz. Dodatkowo umacniany przez coś w rodzaju ciemnożółtego szkieletu. Wszystko jest nie do przebicia. Materiał ten można porównać do tytanu, a nawet czegoś mocniejszego, przygotowanego na najnowsze rodzaje broni. Zamiast włosów - grube stronki zbudowane z tego samego materiału, co ów dziwny szkielet (nie wiadomo jaką miały pełnić funkcje w przyszłości). Dodatkowo przy samej linii, która oddziela je od twarzy wyrastają małe kolce. Na twarzy można zaobserwować "korzenie" zdobiące, a raczej szpecące jej twarzyczkę - świadczy to o niedokończonym pancerzu. Za pewnie chciano także twarz przyozdobić skorupą, co albo nie zostało dokończone, albo z tego zrezygnowano. Jej tęczówki w tym wydaniu przybierają barwę czystego fioletu. Kto wie jak bardzo zabawiono by się jej wyglądem, gdyby tylko miano okazje.

. 

Charakter Z-Kt345 :

Tu zaczyna się ciekawa zabawa. W laboratorium starano się usunąć jej dawny charakter i wstawić nowy bojowy. Starano się stworzyć kusicielkę, która byłaby idealnym zabójcą; idealnym stworzeniem w każdym calu. Takiej osoby jednak nie da się stworzyć. Miłość, przyjaźń i reszta przyjemnych odczuć została wymazana. Miała być robotem - maszyną do zabijania. Tego jednak nie da się zrobić z człowiekiem. Wszystko powoli wraca. Więc teraz jest jeden wielki bałagan, którego sama niesprzątnięte. Potrzebuje kogoś, kto pomoże poukładać jej wszystkie odczucia, emocje w jedną spójną całość.  Kto nauczy ją kochać i odczuwać coś więcej niż złość. Przez swoją wędrówkę już wiele się nauczyła. Nie tylko o świecie, ale także o sobie. Wie, że jest wybredna i niezdecydowana. Wiele jej zajmuje podejmowanie jakichkolwiek decyzji - czy to wybranie nowej sukienki, czy rodzaju broni. Jest bardzo inteligentna i bardzo szybko znajduje idealne rozwiązania. Zna wiele języków i jak już wcześniej wspomniałam potrafi się obronić. Odkąd eksperyment się nie udał zaczyna odczuwać samotność, strach. W snach wracają wspomnienia, co tylko bardziej sprawia, że czuje się zagubiona i samotna. Pragnie wszystkiego jednak próbować, choć czasami ma pewne obawy. Wciąż zaciera jej się granica między dobrem, a złem. Można by było nazwać ją szaloną - nie obawia się spacerów po nocach na dachu najwyższego budynku. Dużo czyta różnych książek, gdzie każdy bohater i jego czyny są przez nią bardzo mocno rozważane. Czasami zdarza się tak, że po przeczytaniu książki zachowuje się jak jej bohater - ona po prostu szuka samej siebie. Jak już sama siebie odkryje zobaczy, że jest zmysłowa, urocza, zabawna, wesoła, a także marudna, wymagająca, humorzasta, pragnie zawsze postawić na swoim, nie znosi przegrywać, cieszy się z każdej wygranej. Co śmieszne czasami upomina ludzi, że źle robią. Ktoś odłoży krzywo książkę w bibliotece ona pobiegnie ją poprawić. Ciekawa świata. Czasem może Ciebie nie zrozumieć i zrobić dziwną minę, a ty będziesz jej tłumaczył  dlaczego ludzie przybijają sobie piątki.Wiele mogę jeszcze wymieniać ale ona wciąż szuka swojego charakteru. Może ty pomożesz jej odzyskać tożsamość? Nie pewna i nie ufna. Boi się ludzi ale się do tego nie przyzna. Odpowiada bardzo króciutko i zwięźle. Czasami wybucha atakiem histerii czy zdenerwowania - to normalne.

Wszystko może się jednak zmienić z każdym dniem.

 

Ciekawostki!

- Mutant nieudany eksperyment, który uciekł przy najbliższej okazji.

- Nie ma bladego pojęcia o swojej rodzinie, o swoim imieniu i nazwisku. I co najważniejsze nie ma pojęcia, że ma brata, który ją wszędzie szuka odkąd 3 lata temu usłyszał o awarii.

-Nie pamięta swojego człowieczego życia -  w laboratorium starano się zrobić z niej robota, niezdolnego do uczuć, własnych decyzji czy innych ludzkich słabości. Niestety podczas próby uczynienia jej niesamowicie silną wszystko zaczęło powoli powracać, zaczęły się prześwity. Jednak wciąż ciężko jej odróżnić. Czy to tylko sen, czy może rzeczywistość.

-Wszystko jest dla niej nowe. Skomplikowane uczucia ludzkie jak i niektóre dania.

-Tak! W życiu nie jadła lodów, waty cukrowej czy innych słodkości. Wciąż na takie rzeczy, jak i skomplikowane dania reaguje jak na truciznę. Naprawdę ciężko ją przekonać do zjedzenia tego.

-Co to jest olejek do opalania? To jest kot? A to coś w czym jest zupa? - tak o wielu rzeczach nie ma pojęcia. Dostawała gotowe dania, wiedziała o istnieniu zwierząt ale nigdy nie widziała ich na oczy (nie licząc życia przed eksperymentem). Całkiem zabawnie to czasem wygląda, kiedy poznaje nowe rzeczy. Zna tylko to do czego miała dostęp w laboratorium. Niewiele, ale zawsze coś.

-Wielka obrażalska. Pamiętliwa w cholerę.

-Wspomniała, że nie zna także niektórych słów, a co za tym idzie - przekleństw?

-Robi głupie miny, kiedy stara się coś ze sobą skojarzyć.

-Kompletnie nie potrafi gotować, nawet pokroić chleba. Nie potrafi także niektórych czynności - mycie okna, odkurzanie itp.

-Nigdy nie była zakochana, ba ona się nigdy nie całowała! Nie licz więc na wielki romans z tą panną, ona na prawdę bardzo rzadko kogoś do siebie dopuszcza, ona jeszcze nie ma pojęcia o czymś takim jak miłość.

-Szuka osoby, która pokaże jej świat. Popuszcza z nią latawce, kupi watę cukrową, zabierze do zoo, cyrku czy wesołego miasteczka i wysłucha pytań, dlaczego ludzie tracą czas na takie błahe rzeczy. 

-Czasem zdarzy jej się zrobić coś głupiego, kogoś obrazić jednak nie ma pojęcia, że mogło to kogoś obrazić, czy urazić. 

-Coraz częściej miewa dziwne sny, które tak naprawdę są wspomnieniami z przeszłości.

-Zaczęła ją interesować fotografia, stare zdjęcia, sama zakupiła aparat i bawi się. Jest zafascynowana tym jak dziecko.

-Dokładnie tak można określić jej zachowanie. Jak dziecka. Trzeba też liczyć się z pytaniami, tymi męczącymi, które zadają dzieci. Dlaczego? A po co? A co to?
-Ciężko z jej pamięcią i zapamiętywaniem imion. Nie zdziw się jeśli zna cie tydzień, a wciąż mówi do ciebie jakimś dziwnym imieniem.

-Kiedy zacznie padać deszcz lub się zdenerwuje zamieni się w potwora.
[Serdecznie witam! Z czasem ta długaśna notka zostanie podzielona na zakładki :)]