Red Berries.

     Emocje i uczucia mogą być przytłaczające.  Zwłaszcza, gdy jedyną istotą z którą możesz się nimi podzielić jest rozleniwiony kot leżący na kanapie. Ale ten kot, mimo że w twoich oczach całkiem inteligentny, nie pomoże Ci się uporać z burzą, która panuje w Twojej głowie. Niby kiedyś jego ciche mruczenie wystarczyło aby w Twoim umyśle choć na chwilę zapanowała cisza. Kiedyś... Tak niewiele starczyło do szczęścia.

    Te wszystkie emocje i uczucia sprawiły, że Pewność Siebie poszła się je*bać. Poszła puszczać się razem ze Spokojem Ducha pozostawiając taką Alice. Bo, gdy chociaż trochę odstajesz od innych może Ci być ciężko, jeżeli już jako dziecko nie jesteś dużą indywidualnością. Swoją drogą, czy to nie tak właśnie powstają indywidualności? Przez to, że jako Inne muszą dawać sobie radę wśród ludzi, którzy wbrew swemu przekonaniu o tym, że każdy człowiek jest inny; są tacy sami? Chodząc do Szkoły Szczęśliwych Ale Wrednych ciężko było żyć zwłaszcza, gdy nosiło się aparat na zęby, miało się problemy z przedwczesnym dojrzewaniem... I to wszystko brzmi błaho, ale dla wiecznie samotnej dziewczynki jest dostatecznie dużym pretekstem by znikać. Ot tak, rozpływać się w powietrzu niczym chmura dymu. Wystarczyły dwa takie incydenty, aby matka zaczęła się zastanawiać, kim właściwie był jej pierwszy mąż, ojciec Alice.

    Bo tak. Pan Kitts odszedł od Alice i jej matki, gdy ta miała zaledwie sześć lat. Za mało lat, by coś takiego przyjąć ze spokojem, za dużo aby zapomnieć. Aby nie pamiętać o jego bursztynowych oczach, o ciepłym głosie i zaroście łaskoczącym w policzek. Ten jeden mężczyzna przewrócił jej życie do góry nogami bardziej, niż mogłaby się tego spodziewać. Gdyby ktokolwiek inny był jej ojcem, mało prawdopodobnym byłoby, aby zjawiła się na progu Recifle College. Mało prawdopodobne, aby udało jej się uciec przed wzrokiem ciekawskich i tych, którzy najchętniej włożyliby każdą komóreczkę jej ciała pod mikroskop i próbowali znaleźć przyczynę jej... Przypadłości.

   Może... Gdyby ktokolwiek inny był jej ojcem, nie mogłaby być niewidzialna? Wystawiona co dzień na światło dzienne, czując się nagą, musiałaby stawiać czoła wyzwaniom. A tak? Ucieka do swojego pokoju, do słów na kartkach papieru by tam, w "domowym" zaciszu przeżywać pierwsze miłości, utraty bliskich osób, narodziny. Przeżywać życie z którego pragnie zrezygnować, od którego pragnie uciec. Niestety pisze i niestety wychodzi jej to, według niej, miernie. Niestety, powinna była się urodzić nawet nie dwieście, a trzysta lat temu, gdy ktoś doceniłby jej wartość. Bo każdy jest coś warty, prawda? 

Alice Kitts

Osiemnastolatka pochodząca z Londynu. 

Posiadaczka złotej rybki o wdzięcznym imieniu Hesse i kota Hermanna, który mimo ładnego imienia wygląda, jakby go kto przejechał a później poskładał do kupy. Włóczęga, który tak jak jego pani znika. Wydaje Ci się, że jesteś sam w jakimś pomieszczeniu? Może tak być, a może być tak, że Alice gdzieś stoi w kącie. Tyle tylko, że ty ani nie możesz jej dotknąć, jeśli tego sobie nie zażyczy, ani nawet wyczuć telepatycznie. Czwana bestia, co?

Czasami zdarza się jej kasłać krwią, ale tylko po tym, jak spędzi kilka dni jako niewidzialna nie robiąc sobie przy tym żadnej przerwy. Kolejna rzecz do listy słabostek.