N.B.

imię i nazwisko: Nikolaj Adamovich Bukov		wzrost: 181 cm
data urodzenia: 19.06.1995 (18 lat)		waga: 76 kg
miejsce urodzenia: Czelabińsk, Obwód czelabiński, Rosja		kolor oczu: niebieskie kolor włosów: czarne
Żeleznogorsk Projekt Kuncewo eksperyment nr 00241		znaki szczególne: blizna na kości   jarzmowej, tatuaż z numerem eksperymentu
mutacja oczu (od maja 2010 r.): wyostrzony wzrok;		efekty uboczne (przy zbyt długim korzystaniu z mutacji):
bardzo szeroki kąt widzenia;		silne migreny;
możliwość patrzenia przez widziane przedmioty.		przejściowe zaćmienia wzroku; omdlenia.

Wbijając igłę w źrenicę chłopca zabranego z sierocińca, mieli nadzieję na stworzenie szpiega idealnego. Gotowego do poświęceń, sprytnego, wytrzymałego i przede wszystkim posiadającego arsenał mutacji mających uczynić jego pracę niesamowicie efektywniejszą. Po masie nieudanych eksperymentów oraz przy wysokim odsetku śmierci wśród obiektów badań powodzenie Projektu Kuncewo okazałoby się wielkim sukcesem. Możliwość zdobywania informacji przy użyciu jak najmniejszej liczby osób i przy praktycznie zerowym wysiłku mogła być w stanie przenieść sposoby wykonywania eksperymentów w Żeleznogorsku na całkowicie nowy poziom. Optymistyczne myśli gotowe były nawet twierdzić, że przy pomocy genetycznie zmodyfikowanych szpiegów bieg historii zmieni się, a Rosja stanie się jeszcze większą potęgą niż dotychczas.

          Po serii nieudanych prób naukowcy powoli zaczęli tracić cierpliwość. Każde z doświadczeń kończyło się fiaskiem. Dzieciaki, którym próbowano wyostrzyć słuch, kończyły z poważnymi uszkodzeniami ucha wewnętrznego, co prowadziło do głuchoty. Zaś ci mający w przyszłości widzieć więcej, popadali w ślepotę. Oczywiście nie licząc nawet przypadków śmiertelnych. Wreszcie badacze postanowili zaryzykować. Zmienili skład wstrzykiwanego medykamentu oraz zdecydowali się na inny zabieg, który miał w założeniu przynieść o wiele lepsze efekty. Wzięli dwójkę oczekujących w kolejce i położyli ich na stół, aby już po kilkunastu godzinach po raz pierwszy od rozpoczęcia Projektu ujrzeć sukces. Jedną z dwójki tych osób okazał się być Nikolaj Bukov.

               Od tamtego momentu Nikolaj stał się obiektem silnie strzeżonym. Nie mogli przecież wystawiać tak cennych oczu na niebezpieczeństwo. Został odseparowany i poddany treningowi. Na początku nikogo nie dziwiły bóle głowy czy omdlenia. Nikt nie oczekiwał, że mutacja przyjmie się natychmiastowo. Uczyli Nikolaja nie tylko korzystania z nowo zdobytych umiejętności, lecz również poprawiali sprawność fizyczną, szkolili w metodach posługiwania się bronią, aby w razie potrzeby był w stanie obronić nie tyle siebie, co swój dar.

               Po kilku miesiącach przebywania w warunkach izolacji oraz bycia traktowanym o wiele lepiej niż przed zabiegami, chłopak zaczął traktować badających go uczonych jak własną rodzinę. Silne przywiązanie emocjonalne poskutkowało tym, że wszystkie powierzone mu zadania wykonywał z niebywałą starannością, zaś kolejne porażki ponoszone podczas prób kontrolowania mocy przeżywał naprawdę ciężko. Także po tym okresie naukowcy zaczęli denerwować się kolejnymi niepowodzeniami. Całkowity czas ciągłego użytkowania mutacji wynosił nieco ponad dwie godziny, później zaczynały się problemy. Podczas misji taka kolej rzeczy mogła okazać się bardzo niebezpieczna nie tylko dla samego Nikolaja, ale także dla Żeleznogorska. Podjęcie decyzji zajęło im wiele czasu, jednak koniec końców postanowili, że Nikolaj jest tak samo nieudany jak reszta i trzeba się go jak najszybciej pozbyć.

            Sam Bukov dość szybko zorientował się, co się święci, głównie przez to, iż stosunek do niego zmienił się diametralnie. Przestano o niego dbać. Chociaż nie mógł pojąć, dlaczego ludzie, których w jakiś sposób zdążył pokochać, chcą go skrzywdzić, to jednak postanowił dla własnego dobra uciec z Żeleznogorska i jako jeden z niewielu rzeczywiście tego dokonał.

pokój nr 1 l w szkole od blisko dwóch lat l rozgadany, z tendencją do wpadania w kłopoty, mówienia zbyt wielu niepotrzebnych rzeczy, powtarzania tych samych błędów, nieobyty w stosunkach międzyludzkich, zawadiaka l

[Dzień dobry raz jeszcze! Karta opublikowana ponownie, bo przez urlop zdążyłam się nieco pogubić. Nikolaj jednak ten sam, karta ta sama, Yuri Pleskun ten sam, a ja tak samo nie wymyśliłam jeszcze dobrego tytułu. Dzięki.]